فیه مالا اخلاق

فیه ما لا فیه

در امتداد بحث های اخلاقی به نظر میرسد در داوری بین مبانی عقلانیت مدرن و یا دین .فعلا ارزش به سمت عقلانیت مدرن رفته است و اگر در عمل به اخلاق دینی با گزینه ی چون خداوند گفته است مواجه شویم انگاه دستمان در استدلال عقلانی بسته است و اگر استدلال عقلی کردیم نامش می شود توجیه که نوعی ارزش داوری منفی به حساب می آید اما اگر پای خدا را از دایره ی اعمال اخلاقی بیرون بکشیم و در تایید عمل اخلاقی از عقل استفاده کنیم نامش میشد عقلانیت مدرن و همین مدرن کلی به ارزش عمل اضافه میکند.اساسا فتوای مدرنیته جدید آن است که هر کاری میکنی پای آن که خدا میخوانی را دراو باز نکن که اگر کردی آل ردی غیر عقلانی است.ومیزانسن را چنان تعریقف میکند که گویی هیچ مبنای عقلی برای عمل اخلاقی براساس دین وجود ندارد و یا نباید وجود داشته باشد که اگر باشد نامش میشود توجیه..

واین نکته هم در آسیب شناسی اخلاق دین مدارانه باید اضافه کرد که ظاهرا به تدریج در مسیر دیدنداری آنچه اهمیت یافته و چاق و چاق تر شده است نه /بعثت لاتمم مکارم اخلاق/ که.. بعثت لاتمم مسایل احکام.. بوده که خود آگاه یا ناخوداگاه مسلمانان را به فقیهان یا نمایندگان رسمی وابسته و وابسته تر میکند و در این میان اخلاق اینترا پرسونال و اینترپرسونال کم رنگ ترمیشود.و متولیان رسمی دین در هرچه باشکوه تر کردن ظواهر و مناسک میکوشند و کاری به درون ها ندارندو خرقه هاشان را از هزاران بت پر میکنندو نه درمان دلهای افسرده اند و نه درد دین های نیم مرده دارند.